Pien en Elles en de idyllische eilanden

Cartagena is een gekleurde havenstad en door de koloniale stijl van het door Unesco beschermde historische centrum krijg je het gevoel dat je je tijdelijk in Spanje waant. Verschil met Spanje: na half 10 savonds is er geen eten meer te krijgen! Gelukkig hadden we laat gelunched dus met een diner van yoghurtjes van de kiosk en wat crackers vielen we allemaal moe om in bed. De volgende dag wilden we na een chill ochtend toch nog iets bereiken dus gingen we smiddags de walkingtour doen. Fashionably late omdat we een ijsje hadden gehaald, sloten we ons aan bij de groep en de guide vertelde ons van alles over het ontstaan van de stad en wat inside info over de architectuur van het centrum. Savonds kookten we voor de verandering eens zelf en dat leverde een voortreffelijke roompasta met broccoli op!
We sliepen in een redelijk rustig hostel maar als er geen feestje is, dan maken we dat wel! Dus lieten we onze vrienden van costeno beach weten dat ze per se naar dit hostel moesten komen en toen dus de volgende dag onze groep costeno-vrienden aan kwamen, was de party compleet. Al een tijdje hadden we het plan om een keer risotto te maken, maar dat is in zuid Amerika niet makkelijk aangezien risottorijst bijna niet te krijgen is. De dag ervoor hadden Indi en Elles echter een kiloverpakking risotto gespot in de supermarkt. De net gearriveerde boys vonden het prima als wij risotto voor ze gingen maken (ja, dûhhh) en toen was de groep groot genoeg voor een heerlijke champignonrisotto! Het werd late-night diner want dit hostel heeft het beste happy-hour ooit; een uur lang GRATIS cocktails!!! Cocktails, koken, eten, douchen en toen was het eindelijk tijd voor uitgaan! Een hostel in de buurt geeft een groot feest op woensdag dus tot in de vroege uurtjes dansten we op een rooftopbar met uitzicht over cartagena.
De volgende dag was nog verrassend productief want na wat rondgeslenter in de ochtend, gingen we smiddags met z'n drieën het fort van cartagena bezoeken. Invaliden (lees: Elles) mogen gratis en er mag 1 begeleider gratis mee, dus eindelijk hadden we er allebei eens baat bij dat Elles op krukken liep. Een gids vertelden ons over de geschiedenis van het fort en over de verscheidene gefaalde pogingen van Engeland en Frankrijk om het van Spanje af te pakken. De geheime tunnels en originele kanonnen maakten het helemaal de moeite waard en toen we onze tour afsloten met een geweldig mooie zonsondergang vanaf het fort was onze dag helemaal geslaagd. Met bijna het hele hostel gingen we daarna uit eten om onze laatste avond Colombia te vieren want de volgende dag was het tijd voor het avontuur waar we al tijden op wachten; zeilend naar San Blas!
Overdag nog de laatste inkopen gedaan en savonds waren we klaar voor vertrek. Acht uur verzamelen bleek acht uur Colombiaanse stijl want uiteindelijk vertrokken we pas rond elf uur. In het donker met uitzicht op de cartagena skyline vaarden we de haven uit, op naar open zee!
De eerste anderhalve dag vaar je op open zee en dat staat bekend als een zwaar stukje zeilen. Golven laten de boot dansen over de oceaan en binnen in de kajuit lijkt het op villa volta. Sochtends werd het ontbijt nauwelijks aangeraakt en starend naar de horizon probeerde iedereen zichzelf onder controle te houden. Onder invloed van genoeg reispillen kwamen we de dag slapend en chillend aardig goed door. De volgende ochtend was het ontbijt al veel aantrekkelijker en na wat broodjes en fruitsalade was het dan zover; land inzicht!
Vanaf hier begon de tropische tocht precies zo idyllisch als je het zou verwachten! San blas bestaat uit honderden kleine eilandjes waarvan sommigen bewoond zijn door een paar families van de Kuna stam. Op het eerste eiland stonden een paar huisjes en terwijl wij onze eerste plons namen in turqoise, warm, rustig zeewater, kwamen we een andere groep reizigers tegen die we nog kenden uit el rio! Na wat small-talk gingen we terug naar onze boot vanaf waar we, na de lunch, naar een onbewoond eiland zwommen. Sonja was de assistent op onze boot en kookten heerlijke gerechten voor ons, maar deze avond gingen we voor het diner naar een eiland waar langoustine voor ons bereid was. De volgende dag vaarden we naar een ander groepje tropische stranden en zo trokken we van bounty strand tot palmboom en het enige wat we hoefden te doen was zwemmen, zonnen, snorkelen en genieten. En dat deden we! Pien was 5 juni jarig dus hadden Indi en Elles de kapitein een seintje gegeven en zelf wat inkopen gedaan dus sochtends hielp de hele groep met het versieren van de boot, zodat toen pien wakker werd, ze opstond met slingers, gezang en een knalroze verjaardagstaart. Toen we naar het verjaardagseiland gingen varen, werden we geteisterd door een tropische storm. Regenseizoen is hier geen grap. De strakblauwe lucht trok dicht tot een donkergrijs dek en het viel met bakken uit de lucht. In onze bikini's zaten we op het dek terwijl we doeken om ons heen sloegen tegen de pijnlijke inslag van windhozen met regendruppels. Deinend over de flinke golven vaarden we door de bliksem naar een tropisch eiland en na 1 uur bizarre storm zagen we vanuit de verte blauwe lucht aankomen. Smiddags was het weer helemaal bij getrokken en lagen we weer rustig te bakken op het strand. En savonds was het tijd voor een verjaardagsvuur. Ondanks de regen werd met behulp van een liter gasolina zonder problemen een serieuze stapel palmbladeren in de fik gezet. Als echte piraten dronken we rum rond het kampvuur en voldaan gingen snachts we terug naar onze kajuit.
Zo kwamen we de dagen wel door en al veel te snel kwamen we aan bij het laatste eiland. Met een motorboot deden we het laatste stuk terug naar wal vanaf waar we met een jeep door de heuvels van Panama naar Panama stad reden. Zo kwamen we maximaal ontspannen aan in een stad van extremen; Panama city!

Ook al is onze reis bijna klaar, we hebben nog een mooie laatste excursie gepland hier in Panama... Tot snel!