Pien en Elles van water tot woestijn

Aangezien we na al onze citytrips echt toe waren aan strand zijn we in Santa marta meteen met een bootje naar een chill eiland met wit strand gegaan om daar lekker een uurtje in de zon te gaan liggen bakken. We waren daar 5 minuten toen Pien daar twee meiden uit haar tennisteam tegen kwam!! In Bogota waren we ook al met z'n allen gaan eten dus nog even gezellig bijgekletst over de afgelopen week en zo voelde we ons al meteen thuis in Santa marta.
Ook al zou je verwachten dat je in een backpack alleen hoogstnoodzakelijke spullen hebt zitten, na 4 maanden ben je toch een aantal lama-sweaters, sjaals en bergschoenen rijker die je in Caribisch gebied niet nodig hebt. Dus voor onze 3-daagse trip naar Tyrona park pakten we onze drie tassen om naar 2 nuttige tassen en 'the bodybag'. The bodybag is Elles' backpack op maximaal grote stand in Indi's nog grotere regenhoes volgepropt met alles wat we de komende tijd niet nodig gingen hebben. Met twee tassen gingen we de bus in om uit te stappen bij Tyrona national park. Dit natuurpark bestaat uit bergen met regenwoud en het wandelpad eindigt aan zee op een strand met 1 hostel. Elles ging te paard terwijl Indi, Pien en Cristine lopend de strijd met de hitte aan gingen. Alle hangmatten waren vol maar tegen de middag heeft een tropische storm onze gehuurde tent overstroomt en dus mochten we alsnog in een hangmat slapen (dit is een luxe aangezien tenten mega warm zijn). De volgende dag was het weer opgeklaard en dus was het tijd om op dit strand te zonnen, boekjes te lezen en vanaf de zee uit te kijken op het regenwoud. De volgende dag met z'n allen te paard terug omdat niemand die route door de bergen wilden missen en weer opweg naar Santa marta. Na weer een dagje daar te hebben gespendeerd was het tijd voor onze volgende excursie. Op geleide van tourguide Pien gingen we een tocht maken naar het noordelijkste puntje van zuid Amerika; punta gallinas!
Onze eerste stop was Palomino. Dit kleine gehucht bestaat uit een paar leuke hostels en de main acitivity hier is tuben. Eerst ga je met een zwemband op een motortaxi en daarna loop je een stuk door de jungle naar een goed opstappunt en dan ga je in die tube zitten en laat je de stroming je door de jungle naar de zee brengen. Aangezien Elles het laatste stuk niet kon lopen, hadden we geregeld dat ze afgezet kon worden bij een eerder strandje en de behulpzamen Colombianen hadden zelfs bedacht dat haar krukken wel met touw aan de tube vast gemaakt konden worden dus toen Pien en Indi aan kwamen gedreven kon Elles voor de tweede helft aansluiten! Na deze chille activiteit was het tijd voor onze tocht naar het noorden.
Dit is een net iets minder toeristische route dan de meeste dingen die we gedaan hadden maar aan de hand van blogs en uitleg van andere reizigers kwamen we erachter dat we de bus moesten nemen naar een kruispunt in the middle of nowhere en daar uit moesten stappen om een jeep te nemen naar cabo de la vela. We moesten nog twee uur wachten tot de jeep vol zat en toen vertrokken we over een hobbelig zandpad naar onze overnachtingsplek. Deze hobbelrit duurde 2 uur en tegen de avond kwamen we aan in het dorp dat bestaat uit 1 straat langs het strand op. Onze accommodatie was een hangmat op het strand dus nadat we voor 8 euro verse langoustine hadden gegeten, vielen we onder de sterrenhemel in slaap met op de achtergrond het geluid van de zee en een mega luidruchtige generator. De volgende dag om 5 uur opgestaan om met een jeep te vertrekken naar punta gallinas. Dit was een heftige tocht over zandpaden door de woestijn. Onze overenthousiaste chauffeur reed zo wild dat we na een uur een lekke band kregen. Gelukkig heeft iedereen een reserveband, maar die van ons bleek niet meer goed. Met de hulp van een andere jeep verving onze chauffeur (die eigenlijk monteur was) de band en na een pauze was het weer tijd om verder te crossen. Dat hij normaal niet achter het stuur zit was later wel duidelijk want enige tijd later reden we over een zandvlakte die door de regen moerassig was geworden en vol gas reed hij de jeep vast in de modder. Pogingen om eruit te komen maakten het alleen maar erger en na 2 uur door gebracht te hebben in de snikhete woestijn werd er hulp ingeschakeld. Met 5 man duwden ze de jeep uit de modder en zo kwamen we met enige vertraging aan in punta gallinas, het noordelijkste punt van zuid Amerika. Het was even gedoe maar het was het maximaal waard! De middagexcursie bracht ons naar een verlaten strand wat vlak achter een zandduin lag en na een verfrissende duik bezochten we een uitzichtpunt en keken we naar de zonsondergang bij zee. Na nog een nacht in hangmatten keerden we terug via de woestijn (met professionelere chauffeur) naar cabo de la vela waar we weer een nacht in hangmatten op het strand sliepen voor we weer via de kust naar beneden gingen richting Santa marta. Onderweg naar Santa marta maakten we echter nog twee stops. De eerste was bij El Rio. Dit is een hostel in de jungle aan een rivier en omdat het zo afgelegen ligt voelt het als je eigen community te midden van de jungle. Je kan je inschrijven voor het eten en als de bel gaat kan iedereen eten halen in de keuken en wordt er aan grote tafels als een grote familie gegeten. Na hier twee hele gezellige dagen gehad te hebben, namen we de motortaxi naar een paradijs 20 minuten verderop. Costeño beach is een hostel op het strand en hier konden we onze chillmodus rustig voortzetten. Na nog een paar dagen strand keerden we terug naar Santa Marta om onze bodybag op te halen. Als afsluiter van ons derde bezoek aan Santa marta gaven Indi en Elles een verrassings-pre-verjaardagsscubaduik aan Pien kado. De ochtend werd dus gespendeerd in en onder water en na deze onverwachte activiteit pakten we onze spullen en gingen we weer op weg. Het noorden laten we achter ons, op naar Cartagena!