Pien en Elles en de woeste woestijn

San Pedro de Atacama is een oase midden in de hoogste woestijn van de wereld. Dit kleine dorp knalt bijna uit z'n voegen door de grote hoeveelheid toeristen die hier iedere dag naartoe komen. Het heeft een leuk pleintje met wat cafeetjes en vlak daarachter ligt de hoofdstraat met een aantal toeristen winkels en honderden travelagencies. Het is in één oogopslag duidelijk dat dit dorp draait op toerisme met als DE number one activiteit; een 3-daagde excursie naar Uyuni. Onze hele eerste dag bestond dan ook uit het uitzoeken van een geschikte agency hiervoor. Tweede dag lekker uitgeslapen, uitgebreide lunch en smiddags naar the moon valley. Met een busje vertrokken we naar een park dicht in de buurt van het dorp. Hier beklommen we een berg van rul zand om uitzicht te krijgen over een vallei bedekt met zout! Deze vallei was vroeger een groot meer wat helemaal is opgedroogd en dus zit de grond vol met zoutkristallen, als het regent komt dit zout uit de grond omhoog en dat zorgt voor een witte laag over deze woestijngrond. Het feit dat we dit begrepen was te danken aan onze gids die zowaar Engels sprak. Een jonge vent die zelf alle vulkanen in de buurt al had beklommen (4 dagen trekken met 40 kilo op z'n rug; meest indrukwekkende verhaal van de hele tour). Aan het eind van de tour bekeken we de zonsondergang vanaf een uitzichtpunt, zodat de hele vallei bade in geel/rood licht.
De volgende dag was het zover. Dag 1 van onze driedaagse tour door het national park opweg naar Uyuni, Bolivia. Lekker vroeg uit de veren zodat we om 7:20 opgepikt konden worden. Dit was nodig om als eerste bij het lokale politiestation te staan om uitgestempeld te worden voor chili. Vanaf hier in een busje naar de grens waar we na een ontbijt met broodje avocado overstapte in een 4x4 jeep met als chauffeur Vladi(mir), een Boliviaan geboren in Uyuni. Onze groep bestond uit wij, Timmy, 2 Franse meiden en een Oostenrijkse meid. De eerste dag stond in het teken van meren, en wat voor meren! Van een wit meer met perfecte bergreflectie tot een rood meer met meer dan 10.000 flamingo's! Om het half uur werden we gedropt bij een natuurverschijnsel wat zo mogelijk nog mooier was dan het vorige. Hier maakten we foto's, keken verwonderd naar de creaties van moedernatuur en stonden versteld van de diversiteit van deze woestijn. Bij een van de meren was een natuurlijke warmwaterbron (dit was een klein zwembadje waar je je met alle toeristen in moest proppen) vanuit waar je uitkeek op wederom een prachtig meer! Na deze relaxsessie was het tijd voor lunch met kip, groenten en aardappelpuree. Goed gevuld door om nog wat geisers te bekijken en toen we helemaal vol met indrukken zaten kwamen we aan in een kleine nederzetting waar we met z'n zessen een kamer hadden. Uitgeteld vielen we na het eten in slaap om de volgende dag om 7 uur weer te shinen!
Vladi legde uit dat we deze dag vooral vulkanische rotsformaties gingen bekijken. Uitgesleten rotsen en figuren gevormd door erosie waren net wat minder indrukwekkend dan de eerste dag, maar vormde toch een mooie omgeving om met je jeep doorheen te crossen. Aan het eind van de ochtend kwamen we aan bij een canyon waar je tot aan de rand mocht doorlopen om meters diep naar de rivier te kijken. De lucht was inmiddels gevuld met wolken en het begon onheilspellend te onweren. Vanuit deze klif zagen we grote flitsen om ons heen en het gedonder galmde over de woestijn. Dit weer paste perfect bij dit woeste landschap maar als het hier begint te regenen ben je in deze modderpoel wel blij met een goede jeep! Aangekomen bij het 'dorpje' waar we later zouden gaan lunchen, was het weer helemaal bij getrokken en met de zon op onze koppies liepen we via een moerasachtige weiland naar een rots. Toen we over deze rots klommen ontvouwde zich een oase van een meer (black lake) met eenden, riet en vogels. Ook al klinkt dit voor de gemiddelde Nederlander als het parkje om de hoek, voor ons was deze serene plek een van de hoogtepunten van onze trip. De setting van deze waterrijke plek midden in de woestijn was zo stil en idyllisch dat we hier een half uur in stilte hebben zitten staren.
Na nog wat rotsen, woestijn en nog meer rotsen kwamen we savonds aan in uyuni. Hier sliepen we in een basisaccomodatie waar douchen niet mogelijk was vanwege schoonwaterschaarste vanwege de heftige regenval. Na een maaltje van kip en slappe vette friet gingen we allemaal knock-out wetende dat we om 4 uur op moesten staan.
Toen in alle vroegte de wekker ging bleek dat Pien's migraine voor de tweede dag op rij full-blown was. Gemotiveerd door de gedachte dat wat we vandaag zouden zien een van de mooiste dingen ooit zou moeten zijn, sleepte ook deze though-girl zich uit bed. Met de complete squad gingen we dus op weg naar Salar de Uyuni! Deze mega zoutvlakte bestaat uit een laag van meer dan 50 meter samengedrukt zout en strekt zich uit over 10.000km2. Hier zelf op onderzoek uitgaan in dan ook geen goed idee want door de uitgestrekte witte grond met enorme weerspiegeling is coördineren niet makkelijk, en met kraters waar je in kan rijden is dat best gevaarlijk. Gelukkig leidde Vladi ons zonder problemen deze vlakte op. Nog nooit zo blij geweest met regenseizoen want door het natte weer de afgelopen week stond de hele zoutvlakte onderwater. 5 cm water over een witte ondergrond zorgt voor een perfecte spiegel. Met zonsopgang zorgde dit ervoor dat zowel de lucht als de grond oranje, rood en geel was. Het is nog nooit zo erg de moeite waard geweest om vroeg op te staan. Wat een fenomeen. Vanachter de bergen komt de zon tevoorschijn en iedere minuut zijn de kleuren anders! Met openmond stonden we met onze bergschoenen in het water te kijken naar de klimmende zon die steeds meer macht kreeg over de vlakte die aan het einde bade in zonlicht wat, met de enorme reflectie, een zonnebril geen overbodige luxe maakte. Ontbijt gehad in een hostel helemaal gemaakt van zout, inclusief zoute stoelen en tafels. Daarna tijd voor de cliché fotosessie midden op de vlakte. De spiegeling biedt opties voor het maken van foto's met geweldig optische effecten. Hoe cliché en gehyped deze excursie ook is, je verwachtingen worden alsnog overdonderd tijdens deze unieke tour! 1000 foto's rijker en maximaal onder het zout gingen we naar een toeristische markt waar ze alpaca truien verkochten. Na de lunch hadden we nog één laatste stop; train cementary. Dit zijn de resten van verroeste oude stoomtreinen die ze gewoon niet hebben opgeruimd en wat nu een toeristische attractie is. We waren ietwat sceptisch, maar moeten achteraf toch toegeven dat dit wel een gave lokatie is voor foto's. Nadat we onze laatste fotolach eruit hadden geperst, gingen we terug naar Uyuni. Hier hadden we al een chill hostel geboekt om bij te komen van onze indrukken en de douche een half uur bezet te houden om jezelf te ontpekelen. Savonds nog een dinertje met de Franse meiden van onze tour en dan een goede nacht slapen voordat we doorgaan om Bolivia verder te ontdekken. Tijd voor de bus naar Sucre!!

Love u all!